İran Generali Gerilimi

Kasım Süleymani kuşkusuz İran’ın ‘direniş ekseni’ çerçevesinde verdiği en büyük kayıp.Trump bu hamleyle gerilimi “gerekirse savaş” çizgisine taşımış oldu.Netanyahu avuçlarını ovuşturuyor olmalı.İran’ın doğrudan misillemesi bölgede durumu tamamen kontrolden çıkartabilir.Saldırı İran’ı çok zor bir yol ayırımına getirdi.Aslında doğrudan karşılaşma her iki tarafından istemediği bir seçenekti.İsrail’in kışkırtmalarına rağmen İran’a doğrudan müdahale Amerikan başkanlarının kaçındığı bir şeydi.İran'ın ABD ve İsrail’le kavgası da savaşı ana karadan uzak tutacak bir kurguyla gidiyordu.Bu anlamda vekil güçler öne çıkıyordu.Yangının vekalet bölgelerinden İran’a taşınması ABD’nin Körfez’deki ortakları tarafından da bir süredir fısıldanıyordu.Süleymani’nin ölümü Amerikalıların beklediği gibi İran’ın dersini alıp Orta Doğu’dan çekilmesi gibi bir sonucu getirmeyecektir.Süleymani’nin yerini hızlı bir şekilde dolduracaklardır.Bunun için yeterli imkan ve kadrolara sahipler İran’ın yanıtını zaman içinde daha farklı bölgelerden verme ihtimali daha olası.Saldırı ABD’nin Irak ve Suriye başta olmak üzere Amerikan askeri-diplomatik varlığını açık hedef haline getiriyor.İran’ın muhtemel stratejisi,ABD’nin Irak ve Suriye’den çekilmesini sağlayacak baskı ve istikrarsızlık ortamı kurulması yönünde gelişebilir.Irak'ta zaten ABD’nin çekilmesi talebiyle bir tasarının kavgası veriliyor.ABD’yi çekilmeye zorlayacak kanallar harekete geçirilecektir.İran’ın zorda bırakılması ABD’nin güven içinde ortada dolaşabileceği anlamına gelmiyor.Ya çekilecek ya daha fazla istihbarat ve askeri güç yığacak.Orta Doğu'da varlığını azaltma stratejisinin tersi bir durum.Yani Çin'e karşı Asya'ya odaklanma planını etkileyecek bir kısır döngü.Mayıstan beri kontrollü gerilim anlayışını aşan bir risk çıtası her iki taraftan da yükseltiliyordu.Haşd el Şaabi ile ABD'nin karşılıklı üslere saldırması ve Süleymani'ye suikast kendini tutan politikada net bir savrulma.Cin şişeden çıktı. Neyin nerede patlayacağı belli değil.